Ten pierwszy o ponad minutę pobił swój własny, ubiegłoroczny rekord, zdobywając górę w niepojętym dla wielu czasie czterdziestu minut i trzydziestu siedmiu sekund. Ostatnie zawodniczki na mecie zameldowały się jedenastoletnia Julia Matyjewicz z tatą Piotrem oraz ośmioletnia Maria Pawłowska – obie z czasem poniżej dwóch godzin. Pomiędzy Darkiem a Julką metę przejechało wiele zawodniczek i zawodników. Wspólnym mianownikiem dla wszystkich był uśmiech na twarzy, to pewnie z powodu zadowolenia ze zdobycia Czantorii. Trasa na Czantorię wycisnęła ze startujących mnóstwo potu. W mniejszym stopniu było to spowodowane wysoką temperaturą, która w końcu utrzymała się do końca wyścigu. Bardziej z powodu słusznego przewyższenia oraz profilu trasy, która najwięcej wymagała od zawodników dopiero na ostatnich kilometrach i wielu zmusiła do pokonania odcinka przed czeskim schroniskiem piechotą, wyjaśniając tym samym, co miał na myśli organizator imprezy, nazywając go w opisie trasy „ścianą płaczu”.
Metę ulokowano na samym szczycie Wielkiej Czantorii, na polsko – czeskiej granicy, pod wieżą widokową, a zakończenie odbyło się w miejscu startu wyścigu, przy zabytkowych piecach wapiennych w Wędryni. Organizatorem tej edycji, oprócz Stowarzyszenia Promocji i Rozwoju Ustronia, były nieustannie życzliwa kolarzom gmina Wędrynia i firma Androit. Obecni podczas ceremonii dekoracji przedstawiciele gminy zadeklarowali chęć organizacji wyścigu na Czantorię również w kolejnych latach. Zapraszamy już teraz.


Trzecia impreza odbędzie się już w najbliższą niedzielę w Istebnej. Ponieważ jednak nadleśniczy z Wisły odczuwa niechęć do kolarzy, którzy, jak wiadomo, są ogromnym zagrożeniem dla infrastruktury leśnej oraz, w przeciwieństwie do maszyn leśnych, irytują bytujące z lasach masywu Stożka misie, trasa trzecich zawodów najprawdopodobniej zostanie zmieniona i meta zostanie ulokowana na szczycie Tynioka. Prosimy śledzić informacje pojawiające się na stronie zawodów.

Zapraszamy do galerii z wjazdu na Czantorię.